Sevgili anne – babalar çocuğunuzun yada çocuklarınızın gelecekte sizi nasıl anacağını, sevdiklerine, kız/erkek arkadaşına, kendi çocuklarına nasıl anlatacağını merak ediyor musunuz?

Çok ileri yıllara gitmenize, geleceğe dair fallar baktırmanıza yada kehanetlerde bulunmanıza gerek yok. Yeni doğan çocuğunuzun kreşe başlamasına ne kaldı şurda? 6 yaşındaki çocuğunuz önümüzdeki yıl ilkokul öğrencisi olacak. Kiminizin geçti bizden o yıllar hocam bizimki üniversiteye hazırlanıyor dediğinizi duyar gibiyim… Çocuğunuz kaç yaşında olursa olsun siz onun anne ve babası olarak yaptığı ve yapmadığı bir çok şeyden sorumlu tutulmuyor musunuz?

Geleceğe dair kuruntulara kapılmadan önce isterseniz biraz geçmişinize uzanın. Kendi anne ve babanızla olan ilişkilerinize, yaşadıklarınıza, hissettiklerinize bir bakın.

Bugünkü hangi davranışlarınızdan anne ve babanızı sorumlu tutuyorsunuz?

Bugün hissetmiş olduğunuz hangi olumlu yada olumsuz duygu anne ve babanızın size takınmış olduğu bir davranış nedeniyle içine yer etti?

Bugün yapmış olduğunuz seçimlerin hangisi yada hangilerinin anne ve babanızın tutum ve davranışları nedeniyle yapmış olabileceğinizi düşünüyorsunuz?

Evet daha bir çok konuda geçmişimizde nedenler, suçlular bulmak ve bugünkü durumumuzu geçmişte yaşadıklarımızla açıklamak elbette mümkün. Ancak amacınız bir sebep bulmaya çalışmaktan çok, gelecekte bir şeyin sebebi konumuna düşmemek olmalı. Çünkü artık siz bir EBEVEYN oldunuz. Anne ve babalarınız kendi çocukluk deneyimlerinden yeterince yararlanabilmiş veya yararlanamamış olabilir. Şimdi sıra sizde!

Siz çocuğunuzun geleceğinde, geçmişinden yararlanmış ve yanlış bulduğu davranışların yerine doğrularını yerleştirebilmiş, duygusal kırıklarını onarabilmiş, kendisini ve ailesini seven, olduğu gibi kabullenen ve en önemlisi ; kendi hesaplaşmalarının faturalarını çocuklarına kesmeyen anne babalar olarak var olabilmeyi başarmalısınız.

Bunun için geçmişinizdeki herkesi affetmeli ve geleceği ellerinizde olan çocuğunuza karşı tutum ve davranışlarınızı eşler olarak birlikte planlamalısınız. Yaşamınıza ve çocuğunuzun yaşamına yeni sorumlular eklemek yerine kendi sorumluluklarınıza odaklanmalısınız ki ;

Çocuklarınız anne ve babalarını kendilerini olduğu gibi kabul eden, güven ve cesaret veren, hoşgörülü, farklılıkları gören ve saygı duyan, hatta bu farklılıklardan beslenen, demokratik yol göstericileri olarak görsün.